Kalplerinde aşk işaretiyle doğar kimileri... Yeryüzüne gönül indiremez onlar... Hayatı ve insanları anlarlar,hayata ve insanlara merhamet duyarlar,ama hayatın ve onun içindeki insanların yaşadıkları gibi yaşamazlar.
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Devamını Oku
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
sanırım yaşanmış bazı olaylar sevgili şairimizin dağarcığında çözülmez düğüm misali takılı kalmış. Fazla derin ve içli satırların aralarında kocaman bir hüzün var. Okunan değil bendeki düşüncenin sebebi okunmayanlar. Yani satırlara dökülmeyenler beni düşündürüyor. Bu şiir aslında sayfalar sürecek kadar uzun ve açık yazılacaktır eminim. Size ruhunuzun derinliklerindeki hüzünlerden dolayı sabırlar diliyorum ve lütfen, lütfen bırakın o içinizdeki bastırmaya çalıştığınız derin duyguları açığa çıksın diye tavsiyede bulunuyorum. Kusun ki acılarınızı elem ve kederlerinizi durulun ve gerçek kişiliğinizi bulun. İfadeleriniz çok manidar ve anlamlı. Bu sıradan hislerin sözleri değil. Saklı birşeyler olmalı ve bu sizi yoruyor. Zira gizlemek zor sanattır. Başarılar diliyor ve tebrik ediyorum. Saygı ile,
baktım da bütün şiirler anneye yazılmış....ne güzel
engüzel dostumuz ...dinliyen destekliyen karşılıksız seven.....
anneleri hayatta olanlar şanslı....hatta çok uzak ülkede olup telefonun öbür ucundan sesine varmak ne yüce duygudur .....ama dünyadan göç eden annelerin geride bıraktıkları ......çok zor
yattıkları yer cennet mekanı olsun...sevgiyle.
müzeyyen başkır
Sessiz sessiz ağlıyorsun yine,
Belli!
‘’Kızım karnımda ince sızılar var! ’’
Demiştin dün gece…
Kim bilir o sızılar
Gönlündekinin kaç katı…
Unutturur mu acaba
Yüreğindeki acıları…
YÜREK ACIN VAR OLSUN ANNEYE DAİR VE BİZLERİDE YAZABİLDİĞİN GİBİ AŞK GELSİN MEŞK GELSİN DÖKEBİLELİM ANNEYE AHU FİGANLARIMIZI..BELKİ YILLANMIS DUYGULARA YADA NADASA BIRAKMISIM ANNE ŞİİRİNİ..AMA BİR TÜRLÜ GELMEDİ VE DÖKEMEDİM HAKKI İLE ANNE ADLI ŞİİR.SİZİ TEBRİK EDER VE GÜZELLİKLERİNİZİ BEKLER HAYIRLI GÜNLER DİLERİM.
çok güzel şiir
İçtenliği ile, duygusal kurgusu ve söz aktarmalarıyla başarılı bir çalışma olmuş.
İçim acıyarak okudum.:(
Galiba hikayesi gerçek.
Evet..acınızı ben de paylaşıyorum.
Yüreğin hep mutluluklarla dolsun..kardeşinizin meknı cennet olsun...
Saygılarımla
KIZKARDEŞİNİ KAYBETMİŞ OLMANIN ACISINI HALA YÜREĞİNDE YAŞIYORSUN :((( ALLAH SİZE VE ANNENİZE SABIRLAR VERSİN...:(((
Sessiz sessiz ağlıyorsun yine,
Belli!
‘’Kızım karnımda ince sızılar var! ’’
Demiştin dün gece…
Kim bilir o sızılar
Gönlündekinin kaç katı…
Unutturur mu acaba
Yüreğindeki acıları…
Kalemin değil,yüreğin yansımasıydı...
Ve gerçekten yürektendi...
Kutluyorum arkadaşım...
Tam puanımla listeme alıyorum...
duyguların sel olduğu bu şiiri yazan şair üstadı canı gönülden kutluyorum......
Fırtına Estiren Gönlün Gözyaşları
Sessiz sessiz ağlıyorsun yine,
Belli!
‘’Kızım karnımda ince sızılar var! ’’
Demiştin dün gece…
Kim bilir o sızılar
Gönlündekinin kaç katı…
Unutturur mu acaba
Yüreğindeki acıları…
Bir seçe girmişti pencereden odamıza,
Küçücüktü, titriyordu adeta,
Başını okşayarak demiştin ki serçeye
‘Serçem, belli ki daha yavrusun,
Anacığın nerelerde arar acep seni,
Kimlere sorar,
Gönlü ağlıyordur yavrum,
Yüreği yanıyordur kor alevlerde,
Hadi uç da bul anneni,
Sil o fırtına estiren gönlünün gözyaşlarını…’
Annem serçeyi bırakırken dışarı,
Usulca çıkmıştım bende odadan…
Yavru serçenin annesini bulmsı kadar
Arzuluyordu annem de,
Azraile emanet ettiğimiz
Yavrusunun dönmesini…
Zeynep Deri
merhamet'e kuçak açmış duyguların penceresinden bakan yüreğinin sesi olan bu güzel çalışmanızı beğenerek okudum..sevgi ve merhamet adına çok harikaydı çalışmanız..
kuıtlarım saygın yüreğinizi..selam ve saygılarımla...ibrahim yılmaz.
'Bu şiire (duygulara) ve yazdıran yüreğe sadece sabır diliYORUM...
Annene sabır..sana sabır...
Mine TEYZEN
Bu şiir ile ilgili 10 tane yorum bulunmakta