Fırtına Şiiri - Seyfeddin Karahocagil

Hiç yoktan, birden esen fırtına,
Kardeş diyarında şimşekler çaktı.
Gürleyip, gürleyip susan fırtına,
Geride bir ezik gönül bıraktı.

Sürüklenip geldi kara bulutlar,
Bazan yağmur döktü. bazan dolu, kar..
Isladı gözleri. düştü damlalar,
Birikti, bir sel ki; aktı da aktı..

Nedamet başladı, dönüldü geri,
Kapladı su, çamur bütün her yeri,
Kesildi fırtına, bitti eseri,
Ne çare, her taraf ıslak, ıslaktı.

Ben bir yolcuysam, o bir hancıydı,
Durum, çok acayip ve hem acıydı,
Eski bir yaranın ihtilacıydı,
Düşen her yııldırım gönlümü yaktı..

Eski günleri gel, boşuna ara,
Neşterler girince, kanıyor yara,
Düşmüştük galiba başka diyara,
Baktım ufuklara, uzak, uzaktı.

1967-Çamlıbel Oltu