Fırtına Şiiri - Nesrin Bingöl

Ne çok kıpırdadı yeryüzü,
Vee…
En çok gökyüzü aktı üzerime,
Ne çok ıslandım.
Fırtınalarda canım yandı.
Şimşek acımadı
Sertçe gönderdi ışınlarını,
Diz çöktüm yağmura,
Saçlarımı bedenimi ıslatırken,
Kurtuluş yönünde ferahlattı.
Sert ışınları yüzümü,
Elimi kolumu çizdi
Vurdu kıyıya öylece…
Yine de mutluydum.
İçimdeki benimi çağırdı
Çünkü sevgiymişim meğer!
Asıl sevginin uğrak yerleri
Benim gönül dergahımın
Odak noktaları;
Ben sevgi olmuşum da
her şeyde sevgi bulmuşum.
Akarmışım üstüme üstüme..
Nesrin Bingöl/2003