Fırtına Şiiri - Menekşe Gülay

yeter be fırtına, esme bu kadar hızla.
nem kaldı alacak, ben den başka.
hep sevdiklerimi aldın götürdün
uzaklara.
beni yalnız, tek başıma bıraktın
bu diyarda.
hayatımı altüst ettin yetmedi mi.
bana bukadar hıncın, neden ki.
sana ne yaptım söylesene bana.
beni zavallı buldun
herhalde buralarda.
aşksız, sevgisiz bıraktın yetmedi mi.
yetmedi mi zulmün, verdiğin üzüntün.
madem bu kadar hışımla estin
herşeyi götürdün.
beni de götürseydin ya,
sevdiklerimin yanına.
beni esir ettin kendine, yalnızca.
yeter artık, esme bu kadar hızla.
üşümeye başladım görmüyor musun.
sarılacak beni ısıtacak
kimsem de yok artık.
tek başına, çaresiz, biçare kaldım
buralarda.
esme artık git sen de yoluna.