Fırtına Şiiri - Seyhan Korkmaz

Koptu kopacak hissediyorum fırtına
Ve ben bekliyorum yine de çılgınca
Düşünüyorum hiç güzel olur mu fırtına
Alıp götürecek belki başka diyarlara
Beni kaldıracak sanki bu tozlu yerimden
Yay gibi fırlatıp vuracak hedefi on ikiden
Düşünüyorum böyle güzel olur mu fırtına
Yine de yüzleşmek istiyorum umarsızca
Fırtına meraklısı bir dost vardı evvelden
Üç çatı uçurdu ağaçları kökünden
Bazen de fırtınadan sonra gelen selden
Kaybolurmuş umutlar yok olurmuş birden
Kalbim yine de heves eder fırtınaya
Bekliyorum işte tatmadım bir fırtına
Bir hortuma kapılıp uçuyorken uzaklara
Kendimi görüyorum şaşkın ve korkak ama Fırtınadadır kaybolmak ya da yara almak
Benim gönlüm sanıyorum ki ahmak
Bu pervasız arzuyu çok zor anlamak
Böyle bir fırtınayı kim ister ki tatmak
Yüreğim ah yüreğim uçmak istedi
Düştü yere çakıldı yüksekliği hesap etmedi
Fırtına aşar sessiz bir rüzgâr yeter şimdi
Hafif bir yağmur da serinletir kalbimi
Tozlu koltuğumda hayallere götürür beni