Fırtına Şiiri - Cihan Gürel 2

Türlü, türlü huyum var
Canım pek hayati galiba.
Rüzgâr sesimi dinler,
Sanki fısıldıyor, bir şeyler söyler gibi.
Katıksız ettim yemini bugün de.
Döndüm, durdum öyle, evin içinde.
Bir sağa, bir sola...
Salvolarım meşhurdur.

Derken, geldi poyraz.
Mıh gibi hem de, adında imtihan.
Birazdan kadirşinas yabancıların arasından geçer,
Zamanın ruhuyla onlara aldırmam.

Buruk telaşe gibiyim ben.
Sen de rüzgârımı duyabilseydin eğer,
Kesin hak verirdin bana.

Ne derler bilirim.
Önceleri fırtınaydın,
Sonra duruldun.
Az geçmedi falancanın emeği de,
Falan da filan.
He unutmadan,
Seni de sık sorar rüzgarım.
Özletmişsin kendini, yeterince.
Çok arayı açmadan sen bir gözük derim.
Şimdi değil ama, sırası gelince.
Sonbahar gelsin,
Ondan sonra başlar fırtına.