Ne dal koydu bende nede yaprağım
Yerlerden yellere attı fırtına
Savurdu tozumu çöktü toprağım
Diyardan diyara itti fırtına
Param parça böldü her bir yanımı
Sevdalıymış gönlü almaz canımı
Maziye bıraktım gençlik anımı
Sırtıma hançeri taktı fırtına
Dünümü yaşarım sözde hecede
Gönlüm yoktur benim kalmaz nicede
Dertlerim sızılar sessiz gecede
Hayalim düşümü yıktı fırtına
Sevdanın adını korktum duymaya
Sayamam çilemi kalksam saymaya
Alıştım peşine düşüp uymaya
Gözümü dağlayıp yaktı fırtına
Kaderi olacak benimi seçti
Kırık kalem gözden yaşımı içti
Çırpındım elinde kefenim biçti
Öldürdü gençliğim bitti fırtına.
Kayıt Tarihi : 8.5.2019 12:36:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!