Fırtına Şiiri - Sabri Özcan

Alabildiğine kar yağıyor
Ruhunla ruhum arasına
Fırtınalar giriyor
Ölüm kalım sırasına
Ellerimi götürüyor rüzgar
Ellerim bembeyaz ellerim kar
İçimdeki ateşle yanar
Ruhumdan üflenmiş şarkılar
Ne söyler bilmez kimseler
İçimin oyuğuna oturmuş dinler
Bir deli derviş ve safder
Elverir ki ses verir yazılmamış şiirler
Ardıma dönmeden kapadığım bu defter
darlık veriyor içime senin olmadığın şehirler
Söküp atıyorum kördüğümlü ne varsa
Yağlı urgan gırtlağımda düğümlenmiş gravat
Ayağıma prangalar vuran bu çağa inat
Göğsümü gere gere gidiyorum
Çözüp bütün düğmeleri düğümleri bağları
Gidiyorum yakam bağrım açık gidiyorum
Beni göğsüne basmak isteyen fıtrtınaya
Yağmura kara güneşe ve aya selam olsun
Selam olsun ölürcesine severek yaşayanlara