Fırtına Şiiri - Tuncer Çelik

pusu kurmuştum bu savaşa
kopacaktı fırtına dünden,
kar altında beklerken.
ordan oraya uçarken,göcmen kuşum;
actıgım kollarıma konmadı
yere düşerken.
anız'ını sürmeyi düşledim
kara sabanla,
toprak öl'ünü yitirmeden.

rüzgar esmesini beklerken
uçmadan
fırtınada; deniz yaptı yapcagını
sahile vurdugunda gemisi
gök/yüzü arasında yıldırımı
saymamıştı hesaba
çıra misali yanmayı,
ateşe düştüğünde gördü

doktor yazsa da receteyi.
tutturamayınca dozu
komada kalır kınalı elleri
atmayınca kader imzasını
vuramadım damgasını
sindiği yerden çıkmayınca.