Fırtına Şiiri - Mehmet Çoban

Kelimeleri sürgüne gönderdim
Kimi suçlu, kimi yetersizdi

Bende bavulumu derdim
Buraları yaşanacak yer değildi

Bir dedi kodu duydum
Düzeni değiştiriyorlarmış
Hani, çok mış mışlar dinlemiştim
Mevsimler değişir, yaz ve kış
Ama düzen değişmez bilirim
Merkez kaç ve çekim kuvveti
Dengesiyle duran kâinat gibi
Düzen de çıkarlar dengesinde duruyor
Çıkar dengeleri bozulunca insanlar kuduruyor

Zevzek bir kuş vardı buralarda
Bir köpeği saldım üzerine havlamada
Benimse gözüm bavullarda
Doldur içlerini bindir arabaya
Kaç kaçabildiğin kadar uzaklara
Uzak Asya, Avrupa, Amerika

Kalemin dengine kılıç yok diyorlar
Kaç kalem kılıçla kırıldı bilmiyorlar
Hiç duydun mu kalemin kılıcı kırdığını?
Hiç düşündün mü neyin insanı insan kıldığını?
Öylesine boş laflar var ki hayatta
Adına nice kanlar akıtılmakta

Kuşdili konuşmak eski edebiyatın işi
Ağzına ne geliyorsa konuşuyor kişi

Lafazan benim, başka söze gerek yok
Doldura doldura konuşurum lafım çok

Hayatın her kelimesi sürgünde
Yarın kalır mı hiç bu günde?
Yarınlara sözü olmayan usta
Hiçbir şey bilmez bu hususta

Hey ciğerci, iyi bak ciğerlerine
Pusuda bekleyenler var seyirde

Hani ciğeri beş para etmez isen
O başka, ne demek istedim bir bilsen

Dün çok acayiptim biliyor musun?
Pireden deve, deveden pire yaptım görüyor musun?

Evetle hayır arasında sessizlik var
Sessizlik bir fırtına, bilmiyorum arkasında ne var?

06.08.2010 - İzmir