Fırtına Şiiri - Hatice Aksakal

Camlarımda tanıdık fırtına uğultusu
Zorlasam usumu adını çıkartırım tarihin.
Telaşla koşuyordu gölgeler.
Savrulan yaprak titreyen cam.
Kırbaç şakırtısıyla yüzüme inen dolu.
Uçuyordu çatılar kıvranırken dal.
Bu hangi zamanların hangi saat vuruşu.
O bizim yağmurlarımızı şimdi el oğlu el.
Çiçekleri solgun bahçelerde.

Uyandırmadığımız. güllüşülerin derin uykusu.
Geçtiğimiz bahariye den havuz kıyısında oturdum.
Oynadım fiskiyelerden düşen sularla,,
Yarpuz, kokusu yoktu, su kuşlarıda.
Salkım söğütler, saçlarını keswmiştiler.
Dokundu. gözlerime erkeğin biri.
Yaklaşıp yanıma yolları sordu.,
Umarsız esiyordu neydi o...
Evden eve yoldan yola taşıdığımız...
Bie günaydın öyle deonmuş duruyor,
Bahariye ,de lahana çiçekleri katmer katmer...
Türküler yanmış şiire ayaz vurmuş.
Tümü burdaydı atlar çekip giitmişler,,,
Pencerende fırtına uğultusu ve bülük börcük birer anmılar.