Akşam acı bir poyraz esince
Dağlardan aşıp şehre iner kar..
Sis yüklü gemin kalkmadan önce
Korkuyla siner rıhtıma kuşlar..
Artık üşüyen tatlı yüzünde
Gözyaşları bir başka parıldar
Gövden yeni kalkmış gibi zinde
Kalbinse çıkan düşlere ağlar..
Tüm yönleri kasvetli bu ufkun
Aydınlığı öğrettiği yolcu
Hep sahte çiçeklerle avundun....
Biz, zor ve bugünsüz iki suçlu
Sen, mavi sıcak bir göğe doğru
Bendeyse bırak fırtına kopsun!
İstanbul - 2001
Bahadır ÖzdemirKayıt Tarihi : 8.7.2009 01:01:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
TÜM YORUMLAR (1)