Fırtına Şiiri - Ertuğrul Temizyürek

Bazen fırtınalar kopar, yüreklerde
Ne kadar gemi varsa batar, hayallerde
Bir damla göz yaşı kalır, geriye
Onuda tutamazsın kayar gider, düşer yerlere
Belki ateşi tutabilirsin
Ama, asla zamanı tutamazsın ellerinde
Kim dönebilmiş ki geriye
Kaçabileceğin başka bir yer olmaz
Kendinden başka
Saklanabileceğin bir yer var kendinde
İşte saklanabilirsin orada
Sakladıklarını saklarsın
Bir kendin biliyor sanırsın
Yazan yazmış dostum çizen çizmiş
Sen kendini avutursun yalanlarınla
İnsan kendinede yetmez çoğu zaman
Herşey üstüne üstüne gelir
Kendini yalnız sanırsın dünyanın yükü ağır gelir
Kendi kendini çekemez olursun
O zamanlarda insanın kendi kendisinden kaçası gelir
Umutlarını bağlarsın pamuğun ipliğine
Oysa ki; ona hafif gelen bize gelir ağır
Ona sefa olan bize gelir kahır
Bize ceza gelen o’na mükafattır
Hiç düşündün mü bize sabır gelen ona isyandır
Herşey onunla başlar onunla son bulur
Zaman bir tek onun elindedir istediğinde durur
İstediğini yıldızlar gibi göğe savurur
İstediğini gölgede yakıp kavurur
Ondan başka emin yer yoktur
Tüm gemileri limana yöneltir
Tüm alem emrindedir
İstediği zaman istediğini yanına getittirir
Olmayan gemilerinin batmasına üzülme
Elinde tutamadığın zamanın ardından bakıp küçülme
Zamanın sahibini bil ona yönel
Zamanın dolunca ona gülerek git
Yoksa bir değerin kalmaz olursun bir it
Kendi düşen ağlamaz dostum
Haydi şimdi sen yoluna git