Fırtına Şiiri - Esma Özdemir

bu gece dinmedi fırtına;
sabaha kadar
ıslık çaldı camlarımda!
karanlık kâbusa
bulutlar baykuşa döndü;
gezindi durdu damlarımda!
deniz püskürttü adeta gözlerini;
saçaklarımdan oluk oluk yaşlar boşandı!

bu gece, yoksul mahalleleri su bastı;
uykusunda gafil avlandı gecekondular
bir daha uyanamadı!
telef oldu çocuklar, dolmuşlarda
okul yollarında...
bu gece, can verdi masumlar
katık oldular, afiyetle
zalimin ekmeğine!

tarih sayfalarından yırtarak kendini
sanki, büyük iskender kılıcını çekti!
bir günün beyliği de beyliktendir, der gibi...
bütün haşmetiyle, doğa
yine bu gece hükmünü sürdü!

bu gece, gariban semtleri su bastı!
yoksul sokaklarda insanlar öldü
sahipsiz...!

imarı, iskanı, projesi
hükümeti, belediyesi
sorumlusu, sorumsuzu
körü, sağırı, dilsizi
efendisi, beyi, laf ebesi..!

yolu, yokuşu, deresi
köprüsü, bulvarı, caddesi
doğusu, batısı, güneyi
yurdumun eski ve yeni bütün yöneticisi!
çarpık anlayışın mimarı, mühendisi! ...
altyapısız bütün temellerle
birlikte
çöktüler
ne yazık ki
bir gecelik felakette!

bu gece yağmur yağdı
susmadı sabaha kadar
dolaştı durdu damlarımda...

bu gece, bütün yataklar ıslaktı
yalnız, düşler ağladı!