Fırtına-1 Şiiri - Sabri Özcan

Mucizenin nefesi bir kayanın ardında bekliyordu
Nefes nefese kaçarken Musa ve arkadaşları
Yarı geceden beri rahmet nefesini üflüyordu
Dalgalar giriştikçe rezonansından sular köpürüyordu
Şöyle ki görsen kıyamet kopacak sanırdın birazdan
Sular bir olup hizaya geldi işaret beklediler asadan
Derdemez bütün düğümleri çözdü yaratan
Öyle bir Hu nefesi geldi ki kayadan
Zannederdin kafir Müslüman herkesi affetti Yaradan
İstifade ederim sandı Firavun bu furyadan
Sulardan açılmış vadiye daldı yürüdükçe inkarı çoğaldı
Tam karşı kıyıya varacaktı sular kapandı
Sular kapanırken o ne imandı;
“Bütün büyüklenmelerim yerin dibine batsın
Bütün ilahlık taslamalarım
İnandıklarınızla sizi kandırandım
Put olabilmek için sizi puta taptırandım
El çekin ümit kesin benden
Allah’la Allah’ı yalanlardım”
Ne Allah kabul etti tövbesini ne sözlerini kavmi
Sular kapanmak üzere programlıydı
Secdeye kapandığında Ramses
Müsaade etmedi rüzgar savurup onu kenara attı
Hemen üzerini kumlarla kapattı.
Ayın kızı güneşin oğlu yıldızların dünürü olsan da
Akibet gelir bulur seni denizin kıyısında yahut ortasında bulunsan da
Hakikatin güneşi parladığında ışıksız kalır mumlar ve karanlıkta kalmış aynalar