Firkatperest Şiiri - Ahmet Levent Ay

Bir söğüt gölgesi gibi… Sessiz ve serin yalnızlık.
Ve en az onunki kadar, soğuğa bezenmiş firak.
Üzerimde bir kot ceket ve ruhumda hazımsızlık.
Baharı, kışa çevirdi, hatırandan tüten leylak.
Bir söğüt gölgesi gibi… Sessiz ve serin yalnızlık.

Sen, ben, hüzün, firkatperest; hep gideriz bir yerlere.
Bir an vuslata kavuşsak, inan bana, çok kalmayız.
Kaknem sevdan firarperest, düşkün yaban gönüllere.
Bir gün yolda karşılaşsak, bilmem “biz”i tanır mıyız?
Sen, ben, hüzün, firkatperest; hep gideriz bir yerlere.