Fırkateyn Şiiri - Özden Özel

Giderken muslukları açık bırak ta çık.
Bırak yalnızlığımda boğulayım.
Beynimdeki bilgileri su basınca yeniden hayaller kurayım. Çıkarken lastik çizmeleri gardolabın önüne koy da git. Gökkuşağının altında hazine arayacağım, küçük çisentilerde umut bulmalıyım...
Kuşkulu zaman dilimleri geçip gitmek bilmeyen saatler. Çekyatın üzerinde donmuş kalmış bakışlar.
Durmadan itip kakıyor beni bu çocuk.
Elleme beni, uyumak istiyorum. Kaybolmadan annenin yanına git...
Sakin sessiz yürüyüşler arkamda sürünen ağır zincirler.
Vakit gece yarısı.
Sen gelsende yükselmez bu saatte güneş.
Kapımın önünde beklemeden git...
Zamanla doldu kelimeler.
Küvet taştı, şimdi rahat bırakır mısın beni?
Artık geldi ruhumun yıkanma vakti.
Arkanı döner misin bedenimi çıkaracağım.
Düşünmek nasılmış bil hadi.
Anla ki, farklılık kendine yakın olduğun yerde başlıyor. Kendine uzak olduğun yerde bitiyor.
Şimdi, kendin ol hadi!
Kendin olmak, nasıl bir yalnızlıkmış öğren hadi!