Firkat Şiiri - Nuh Comba

Bu gönlüm firkate dayanır sanma
Bir nefes yokluğun zül gelir bana
Farkında değilsin belkide amma
Bensiz yaşa dersen öl gelir bana

Aşkın şarabından yanarak içtim
Bu aşkın uğruna canımdan geçtim
Ben sana sev diye kalbimi açtım
Açtığın her yara gül gelir bana

İnkârın anlamsız uğraşma boşa
Sorarım yaptığın gider mi hoşa
Dileğim Allah’tan huzurla yaşa
Senden gelen ağu bal gelir bana

Alıştım hicranın akan yaşına
Hüzünler değmesin kalem kaşına
Ne muradın varsa gelsin başına
Dikenlerin güllü dal gelir bana

Nuh’um için için aşkınla yandım
Bir mecnun misali deliye döndüm
Yanardağ gibiydim kül oldum söndüm
Sensiz gül bahçesi çöl gelir bana

Nuh Comba

Firkat: Ayrılık, Dosttan, sevgiliden
Firak: Ayrılış yok oluş
Zül: Alçalma, düşkünlük. 2. Ayıplanacak şey