Fırıncı Ömer Şiiri - Murat Bostan

-Dedemin aziz hatırasına-

Köylüydü,
Fırıncıydı,
Bir Şehrinaz’ı
Ve sekiz çocuğu vardı,
Fırıncı Ömer derlerdi ona.
Mezarlığın altında,
Derenin kenarında
Bir evde yaşardı.
O,
Yere oturduğunda topraktı,
Yerden kalktığında göktü,
Yollarda bir çınar gibi yürürdü.

Mezarlık boyunca tarlasıyla,
Dere kenarı boyunca bahçesiyle,
Harmanıyla, ahırıyla,
Odaları, divanlarıyla,
Yüreği gibi geniş,
Yüreği kadar hayat dolu bir evi vardı.
Toprak onu tanırdı
İlk ışıkla sessiz gelişinden.
Bastığında
Toprağı incitmezdi,
Tohumları incitmezdi tuttuğunda,
Dokunduğunda suyu incitmezdi.
Ekmek yapa yapa ekmek olmuş elleri vardı.
Ne eski ne yeni alfabeyi bilirdi
Ama çocuklarına okuma yazmayı öğretti,
Fırıncılığı, fiziği, sağlığı öğretti
Ve çocuklarına herşeyini dağıttı;
Sevgisini, şefkatini, ekmeklerini.
Onurunu da eşit olarak dağıttı.
Dayamadı sırtını hiçbir yere,
Fırını göğsünü pişirdi ve kabarttı.
O,
Yere oturduğunda topraktı,
Yerden kalktığında göktü,
Yollarda bir çınar gibi yürürdü.

Çocukları geldiğinde uzak diyarlardan
Onun sevinci bir çocuk olurdu
Ama o çocuk, aralamazdı dudaklarını,
Gözlerinde görünmezdi,
Toprağı gibi kalın
Gövdesinin içinde kalırdı.
Ekmek küreğinin türküsüne,
Suyun musikisine alışmış kulakları
Konuşulanları pek anlamazdı
Ve yavaşça kaybolurdu aramızdan.
Kimseye sezdirmeden
Gözleri halıda ölümü düşünürdü.
Sabah namazlarına mutlaka kalkardı,
-Tam bilmezdi ama-
Sureleri bildiği kadar okur,
Yüreğinden yakarırdı,
Yakarırdı, yakarırdı..

Fırıncı Ömer içeri girerdi
Herkes ayağa kalkardı,
Fırıncı Ömer su isterdi
Herkes ayaklanırdı,
Fırıncı Ömer hastayım derdi
Herkes başucunda beklerdi
Ki o,
Yere oturduğunda topraktı,
Yerden kalktığında göktü,
Yollarda bir çınar gibi yürürdü..

Murat Bostan
Kayıt Tarihi : 18.1.2025 21:47:00