Zarafet Şiiri - Arzu Alhan

***

O, kendi eşine hayran, sadık...
Odasında çin porselen, lâle çiçekleriyle süs;
İnci, bezemeli bakır ibrik.
Tavus tüyü, dantelli tesettür.
Eşin siyah sakalına âşık.

Azur bahr'in sırı; gök mavisi,
Bilinçlere duvak hafifliğiyle değiyor;
Manyetik fırtına ile veya olmaksızın,
Vişneî emayler fışkırıyor.
Meleklerin sevincine öpüşmesi.

Uçucu yağlar saltanat sürer.
Gardenya, muhteşem bir koku neşreder.
Ressam, hâlâ çizmekte portreyi.
Üçüncü ses, mağriben türkü söylüyor.
Rüya, hafif hafif uyuklatıp götürüyor...

Değerli lal, doğa görkemiyle canlı;
Hünerli ve âşık olanın eliyle;
Dua'yla ve mühlik tutkuyla yontulan
Parlak grena, altın çerçeveli;
Emel edenlerin hevsiyle ağılı.

Elinde ud güzel kadın, halı üzerinde.
Kına desenleri, kristalden yansıyor.
Erkek, görüp zarifliğini içiyor kalpten.
Huzur dolu beyaz firâşta yattı o.
Firfirî zaferi, bir karıkoca köşkünde...

***

2005-2015; 2022.
Arzu Alhan şah

***