Fırçayı Sürünce (gerçek) Şiiri - Turgut ...

Gerçek; kağıdın üzerine ağaç çizmekmiş,
Öğreniyorsun hayata fırçayı sürünce..
Çocukken küçük dünyana umut dizmekmiş,
Büyüyorsun doğruyu görüp sorunca..

İnsanı insan yapan Allah bir ömür biçmiş,
Dünya denilen imtihan yurduna itmiş,
İnsan ise uyku ile uyanıklık arasındaki gelgitmiş,
İrkilir gerçeğin zehirli suyunu yüzüne vurunca..

Gördükçe düzenbazları unutuyorsun kulluğu,
Bir tek Allah'ın huzurunda alabiliyorsun soluğu,
Yedikçe kazığı uzaklaşıp dikiyorsun korkuluğu,
Değer olmuyormuş meğer değer verince..

Şaşıp kalıyorum beşerlerin planlarına,
Derin derin düşüncelerin içine dalanlarına,
Bakıp bakıp dünyanın yalanlarına,
Hakikatin eşiğinde yaşıyorsun değerince..

Herkes ufaktanda olsa yalan demiştir,
Ama gerçekler hülyasına gidememiştir,
Gidenlerde bir çift söz edememiştir,
Meğer konuşulurmuş sükuta erince..

Hayal kurmak en ucuz ve kolayı,
Ucuz hayallerimiz unutturmasın Mevlayı,
İnsanoğlu bu kadar büyütmemeli olayı,
Bu dünya olayları biter öteye girince..

Biter elbet bu dünyanın riyakar alemi,
Yıkılmasın dünyası sakın kırılınca kalemi,
Bu dünya böyle göçene kadar bitmez elemi,
Her şey gerçek olur Yaratanın yanına varınca..

Bazen katıla katıla gülesim gelir,
Bazen öyle gidip gidip gelesim gelir,
Bazen ise dirilip dirilip ölesim gelir,
Çakır gerçekleri acı tatlı görünce..