Yalnızlığa vurulan son fırça darbesi geldi.
Siniri gözlerinden okunuyordu;
Nefreti hala yalnızlığın içinde,
Kıpkırmızı bir kordu.
Sıcaklığı kendi yalnızlığında ruhunu yakıyor,
Bedeni yalnızlığa kin kusarken,
Ruhu çoktan umutsuzluğun kervanında;
Kaybolup gitmeye mahkûm oluyordu...
Bir nefes düğümleniyordu karamsar yüzünün,
Hırcın resminde.
Kaybetmeyi sevmiyordu.
Kazanmayı, kaybetme korkusundan göze alamıyordu.
Kan ağlamaktan yorulup,
Umutsuzluk yolunda zamanını dolduruyordu...
(14.02.2007)
Kayıt Tarihi : 15.3.2007 05:25:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!