Firavun Ve Nemrut Şiiri - Bülent Albayrak

Yazıktır, günahtır kelimelerinin,
Anlamını öğrendiğim gün,
İnsafsızlığın manasını kavramıştım.
Ve bir bedeli olmadığını, satın alınamayacağını,
İnsanlara anlatılması gerektiğini düşünmüştüm.
Lakin insanların insafla işi olmadığının
Hayatlarında Lay Lay Lom’ların
Büyük bir seferden kaldırılmış,
Ganimat kadar değerli olduğuna kanaat getirmiştim.
Yazık ve günah kelimelerinin yerini alan,
Süslü söylem ve mavi boncukla işi olanların,
Kapıldıkları rüzgarın sarhoşluğuyla,
Dönen başlarını dayadıkları omuzdan ayıldıklarında,
Ödemek isteyecekleri vebal için,
Vah vah diyeceklerini ve dizlerini döveceklerini,
Anlatmanın gereksizliğinin farkındaydım.
Kısıtlı yaşantımızda,
Birilerinin günah ve sevaplarının muhasebesini,
Yapacak kadar vaktimizin olmaması
Yaşantımızın en güzel yanıydı.
Günahkar beden ve kaprisli ruhların,
Kayboldukları kargaşadan aydınlığa çıkacak kadar,
Parıltı ve ışıltıya olan özlemlerini,
Karşılayacak enerji ve gücümüzün olmaması,
En sevindirici eksiğimizdi.
Yanıbaşımızda avuçlarını ovuşturanların,
firavun ve nemrut soyundan geldiğinin en büyük ispatı ise;
Evrende her şeyin, kendi etraflarında döndüğünü zannetmesindendi.