Gecelerde yorganın
Hep soğuk tarafı olurdun anne
Buz tutardın,üşürdün
Ben içerde sıcacık uyurdum
Sonra bana bakar,sende ısınırdın
Yağmur yağar,şemsiye olurdun
Dudaklarımda yoktu madden
Sigaradan her hiç fırt çekmeyişimde
Bir soluksuzluk duyardım
Her adın geçişinde
Cigerlerimin en ücra köşesinde
Bir sigara daha sarıyorum
Yine sözünü dinlemiyorum biliyorum
Kendi ciğerlerimi karartırken
Seninkileri de sızlatıyorum
Affet bebeğim
Sensizliğe dayanamıyorum
Kim bilir
Evet o kim kimse
Her şeyi o bilir
Polisin elinde bi cinayet vardır
Hepsi katilin peşinden koşar
Arar,bulamazlar
Bize göre güneş sabah doğar akşam batar
Oysa güneş,bunların hiçbirini yapmaz
Tüm işi yapan bulunduğumuz dünyadır
O en büyük semazendir
Hem kendi etrafında,hem güneşin etrafında
Döner döner durur
Köy kokar uzaklar
Saçına değip
Gelince rüzgar
Esintili bir akşam üstüdür
İçimi gıcıklar
Sensizlik işte
Sigarayı içersin
Önce ciğerlerine gider zehir
Sonra kalbin kanı dağıttığı gibi
Dağıtır ücralarına
Sonunda zehir sen olursun
Ve bir gün
İçimde fener yakma boşuna
Cisim yok ki
Neyi göreceksin
Duvarlarımdaki çatlakları
Yuva bilmiş örümcekleri
Şehrin gözleri dolmuş ağlıyor geceleri
Derdi nedir bilinmez
Bilinse anlanmaz
Anlansa yaşanmaz
Şehir duymaz olmuş
Dağlarına çarpan acıların tiz yankılarıyla
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!