Dalgasında ustura saklayan deniz!
Fırtına bile-niyor sessizliğime bak..
Bu benim tahta kurusu yalnızlığım
Kirletiyor yaldızlı gecelerimi,
Üstüme tüneyen,
Serseri uykularımı..
bütün rüzgârlar gibi
Savrulurum bir büyük fırtınada...
Bana bakmadığın her an
alnımın kırışığını abartır gözlerin.
Sürgünü süreğen, göğünü terk etmiş bir damlayım.
Hazzın ve acının çağla tadı damağımda …
Yok imlası sessizliğimin;
Dilsizim ey kural koyucu!
Kırk bir gün gecesiz titredi gözbebeğim.
Geceyi gözlerinde taşır kör çocuklar.
Güneşi görmek için uyur,
uyandıklarını anlamazlar...
Elif be!
Niye özendin ölmeye?
Her şey O nûn
Bilmiyor musun?
...Fısıldıyor yaşamlılar:
Ölüm varsa...Biz de ona varsak...
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!