Fırat Şiiri - Mehmet Bilgin

Kenarına indim Fırat'ın usulca,
Akıp gidiyordu derinden usluca,
Güneş ufkunda salınıyordu tepenin,
Yakamozu parlıyordu yorgunca.

Akışında hüzün vardı, ayrılık vardı,
İçinden geçip gittiği nice sevdalardı,
Ne Leylaları ayırmıştı Mecnun'dan,
Yalnız bıraktığı çoluk-çocuk ve yârdı.

Asırlardır durmadan akıyordu aleme,
Ayırdetmeden gidiyordu Arap ile Aceme,
Münbit topraklar onun ile bereketlenir,
Hem ab-ı hayat hem de kederdi âdeme.

Kimi insana ağıt yaktırdı kimine türkü,
Bazısına derman oldu bazısına sövgü,
Efsane oldu destanlar yazıldı kendisine
Genç kızlar kıyısına oturur örerler örgü.

BİLGİN kana kana içti soğuk suyundan,
Lâkin anlayamadı tadından-tuzundan,
Dertlerinin dermanını sende arayanlar,
Hayal kırıklığı ile ayrılır kanal boyundan.
Mehmet BİLGİN/4 Eylül 2020