Fırat Şiiri - Kerem Köse

Saat sabahın beşini çalıyordu
Yine uyanıktı Fırat, ders çalışıyordu
Hep bir yerlere yetişmekle geçmişti hayatı
Yirmi yaşındaydı, delikanlı çağlarındaydı
Ders çalışırken aklı hep karışıktı
Bulanıktı kafası, hep bir yere bakardı
Kimbilir neler vardı beyninde
Lisede öpüştüğü kızı mı unutamamıştı
Yoksa içinde bir varoluş denklemi mi saklıydı

Bazen anlamsız bakardı Fırat
Suratı asılırdı, babasından fırça yemiş gibi kızarırdı
Sigara da içerdi kerata
Dumanlarından halkalar yükselirdi tavana
Hünerliydi Fırat; utanmasa daha neler yapardı

Fırat! Ne bu surat!
Kalmamış sende hayat!
Gez dolaş biraz etrafına bak!
Güzel kızlar gelmiş bu sene okula
Git sokul birine, koluna tak!

Gençlik geri gelmez Fırat!
Kitaplar yerine sevgilin olsun koynunda
Onunla merhaba de yeni bir günün sabahına

Tamam susuyorum!
Belli ki kafanı çok şişirdim
Uykun geldi senin esniyorsun
Hadi uyu bakalım!
Daha ne zamana kadar uyuyacaksın?

Sen yine de bu sözlerimi unutma!
Yaşamaya bak Fırat yaşamaya!


Kerem Köse