Firari şiirin çürük karanfili

yazıyı bitirdim
şiir olacaktı yalnızlığa

bölük pörçük esinler tutsaklığında pranga pası tümceler
hafıza yansısı yenikti mahmur serçe parmak adına
düştü klavyeden kırıldı fincan gibi yüreğin

hüzzam dizelere ezgiler düşürdüm kulağıma-hâlâ meşk eder tınısı
şairler bilir kayıp şiir acısında s'olan kasvet-i güneşsiz içimi

!

affet köprüsünde mağrur bir yalvarıştı intiharım
dünün gözlerini sildi gökkuşağı renkleri
henüz ölmedi ;
senimle kalan mum ışığı gölgeleri

razıydın sanki düğümlü günün ağrısına
fiyonksuz katlandı vuslat sevdalı düşümün armağını gözlerinde
ellerim'iz tutuştu ayaz ışığın ortasında ılık ılık aktı yüreğim içine özlemin kanıtı

bir bir tık'andı tenin ç'özüm huylu nemli gözenekleri
gıyotin kesiği rüzgarı getirdi çağ yangını harfleri
ekabir sanatım soyut şiddeti fırça darbesiyle resimliyor sepya aşkına

se-vi-yo-rum çok ;
arabesk itibarına ümitsiz suikast hecesi değil
korkularım da
mezarlığın bâkir toprak yoldunda ıslık çalmıyor inan

netameli rüyaları terk ediyor güncemin satırları
b'ekliyor seni köşe başı ağlamalarına...