Firari hayalim Şiiri - Mahir Celik

Yollarda yetim yıldızların bıraktığı bir sızı
ve yüreği kan kırmızı
bir kadın, serseri mevsimleri
peşinden sürükler gibi
adımladı yorgun bacaklarıyla yazgıyı.

Uzak bir meyhanenin müdavimi değildi.
Öpüp alnına kor gibi kutsal bir yazıyı
açık pencerelerden sokağa taşan
ışığın önünde eğildi.

Bu girift şehrin hangi labirentindeydi,
belli değildi.
Belki de başlı başına uzak bir şehirdi.
Kasım rüzgarlarıyla etekleri yapraklanan
düşlerden düşmüş öykülü bir peri miydi?

Her öykü alıp başını gitti.
Zaman, yaşamın boş kalan elleriydi.
Yaşam kadın değildi.
Yollarda yetim yıldızların terk ettiği sızı
gölgelerken uzak dağların ardındaki taze ışığı
yüreği saman sarısı
bir kadın, yaktı sigarasını
ve bağırdı, geçmişe çevirip başını:
“Bir zamanlar ben de sevildim...
Ben de sevildim...
Ben de sevildim..”