Zahmetlidir akşam Şiiri - İzzet Bilici

Beynimde hürriyet düşkünü köleler demir parmaklıkları dişlemekte
Üç vakit arasında
Seni görmüş ve saçlarını seyretmiş bir tarihe danışıyorum, yırtık, yamalı, eski tabiatıyla
Şakaklarım sızlıyor
Taşıdığımı düşürüyorum gün boyu
Ve üç vaktin sonunda
Gözlerimin önünde büyük ordular yeniliyor
Sesini duyuyorum asilerin arasında
Kayboldun
Göremiyorum seni
Ağlıyorum

Biliyorum
Bir çürük meyveyim her kasada bir tane
Her ailedeki o hayırsız evlat benim
Ben varya parıltılar arasında en mat olanıyım
Kokuyorum
Bütün zaman eklerinde
Bütün mastar ve fiillerde
Bir zelzele sonrası kendi altımda enkaz molozlarıyım

Bakabilir misin bana şifalı gözlerle?
Bir devrilmiş, devrik cümleyim, yüklemi en başta besmele çeken
Özlüyorum seni
Bir yürüyen, bir uzaklaşan, bir bakmayı unutan oluyor sen beni terkediyorsun

Bak dilimin üstündekilerini yıkıyorum akşamın en kirli sularında
Ciğerime pençesini geçirmiş bir düzine ayrılık taşıyorum adım seslerine
Sağ tarafım
Salih amellerim
İtaatkar hallerim
Sol tarafım daha kabullenmemiş
İnanç felsefesi
Kobay faresi
Ve bütün terkedişleri

Bari elin kalsaydı avuçlarımda
Bari giderken cebinden bir pusula düşürseydin
Kendimi taşırdım senden öteye
Kendimi bulaştırırdım çok uzaklara