Firari Şiiri - Yüksel Nimet Apel

Firari

Yeraltı dünyamda ne çok ölü
yapraklarını tek tek koparıp attığımız Papatya
dalından koparıp soldurduğumuz kıpkızıl güller

ve aşk
ölü

mumyalanmış gibi de diri

inip yeraltı dünyama zincirlerinden koparıp aldım ruhumu
şimdi başka bir bedende doğmak istiyorum

yeraltı dünyamda bahçeler de vardı
gazel gazel dökülmüş yaprak yaprak
ve bir köstebek tarafından kabartılmış toprak

denizlerin derelerin suyu çekilmiş
ölü Martılar kıyı kıyı
toprağında yüzen ölüler

suya hasret kalmış genç fidanlar

su’yun adı aşk

ve kadından güller

karanlıktan aydınlığa çıkıp
köprü köprü atlıyorum
çıkıyorum düzlüğe

arkamda biri var gölgem olmalı
biri değil birileri çok kalabalık
yabanıl bir koku
tanımlayamadığım bir doku
burda tabiat bambaşka

insanlar benim bildiğim gibi değil
hepsi aynı yaşta

ve derken
önümüzde açılan okyanus
gemiler gemiler gemiler
filikalar

simsiyah geceyi tek aydınlatan
bir adamın elindeki fener
bir derviş

bu taraftan diyor arkamdaki kalabalığa

bir kapı açılıyor okyanusun ağzında
dev bir kapı
hücum ediyor kalabalıklar

yeryüzünü hatırlamak istiyorum artık
gün batımı akşamları
lodos lodos esen rüzgarı tenimde istiyorum

şen şakrak kum kum sahilleri
yaksa da biraz sevecen güneşini yaz sıcağının

az ötede bir aile çoluk çocuk
beride burcu burcu kızlar
sarmaş dolaş sevgililer

keşke biraz yağmur yağsa
ıslansa tenim
keşke yağsa biraz

Yüksel Nimet Apel

8/Ekim/2012/Pazartesi/Bodrum