Hasretinin yaprak yaprak yüreğime döküldüğü
Bir mevsimdeyim.
Sonbahar kapımda yine
Yağmur damlaları düşüyor
Yitip gittiğin sokaklara
Yüreğim bu acı mevsimin ayazına tutulmuş.
Başımda son bakışından kalma
Bir sarhoşluk dolanır.
Hiçbir yangın eritmez şimdi
Yüreğime yağan bu kar boran fırtınasını.
Hain bir telaş sarmalamış güneşin ayaklarını.
Mevsimlerimi terk ediyor alel acele.
Aşk kanadı kırık bir martıdır
Sensizliğin sahilinde.
Ecel terleri döküyor yüreğim yokluğunda.
Firardayım gittiğinden beri.
Kendimi arıyorum her yıkımda.
Gözlerimi ıslatıyorum her gözyaşında.
Sensizliğin duvarına takılıyor
Gelip geçen her umut
Sen giderken
En çok yaralı haykırışlarım kaldı geride.
Bir toz bulutuna döndü umutlarım
Yalnızlığın koynunda.
Bir daha ne zaman dönersin bilinmez
Şimdi çıkıp gelsen ya
Dindirsen artık diyorum
Bu kenti allak bullak eden fırtınayı
Yaralarıma merhem olsan eskisi gibi
Bir yaş olsan gözlerimde
Seni ağlasam sabahlara kadar
Kayıt Tarihi : 12.10.2005 14:22:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
En çok yaralı haykırışlarım kaldı geride.
Bir toz bulutuna döndü umutlarım
Yalnızlığın koynunda.
Bir daha ne zaman dönersin bilinmez
Şimdi çıkıp gelsen ya
Dindirsen artık diyorum
Bu kenti allak pullak eden fırtınayı
Yaralarıma merhem olsan eskisi gibi
Bir yaş olsan gözlerimde
Seni ağlasam sabahlara kadar
Kim istemez ki sevdasına ağlamayı, hele ki sabahlara kadar.
Ne güzeldi.
TÜM YORUMLAR (1)