Firarda Şiiri - Ali Bektaş

Yaşanmışlıklar dolusu sevaplar, günahlar ve yalanlar
Gelenler ayrı, gidenler ayrı seferde zihinler firarda
Geceye, gündüze bakma; karanlıkta kaybolmuş hayatlar
Ruh alemini bir korku sarmış, Kainat kayıp, gözler firarda…

Derinden sela okunur, duvar dibinde kız çocuğu ağlıyor
Boşluktan bir ses, tüm seslerden baskın, kimse duymuyor
Şeytan put kesilmiş vahşet yolunda, Adem kana doymuyor
Salavatlar suskun, ayinler yasta, İn-cin lal olmuş sözler firarda…

Toprağın altı gazap fışkırıyor, üstü göz yaşı deryası, kan kokusu
Ezelle ebedin çatışması olmalı, nihayete insanlığın son uykusu
Nesneler belirsiz, yürekler çoktan zayi, yer-gök zulümler korkusu
Zalim hükümdar; Yüz kalmamış, astar yırtık çamurdan yüzler firarda…

Güneş silik; görünmüyor arsızdan, hırsızdan… Her yan inkarın ordusu
İslam Müslümansız, İsevi günahlar içinde, Musevi iki eli kanlarla dolu
Kutsallar yıkılıyor tek tek kendi çocuklarının derin, ihanet uykusu
Kafalar yük olmuş, beden taşıyamıyor içi boş başı, beyinler firarda…

Kabe ne yan, kıble kararsız; Kudüs kan ağlıyor, Şam Mesih’i beklemiyor
Okyanuslar dolusu kan, karalar kadar hüzünlü İmanlar – Dinler firarda
Dünya aydınlık beklerken medet umuyor ahiretten.. bedenler firarda
Kesif bir yangının son dumanı görünen, Melekler çaresiz, akıl sezemiyor!

AMSTERDAM/ 11 Temmuz 2013-