Firar vakti Şiiri - Zekeriya Duman

Bahardı
Yeşillikler arasında
Rüzgarda sallanan
Gelincikler gibi titriyordum.
Bu diriliş mevsiminde
Hayatın orta yerinde
Bir ölüm vesilesiydi
ikimizi bir araya getiren.
Yine yüreğim eridi
ilk günkü gibi.
Bir milat olmuştu seni görmeyeli.
Sana konuşamayan benim
Haykıracak öyle birikmiş sözlerim var dı ki
Yine de konuşamadım senle.
Gözlerin daha bir masum
Çıkmıyor nefesin
Şimdi hangi gönüldesin.
Bir dağ gibiydin gönlümde
Kimseye yürümüyorsun şimdilerde
Yürüyecek kimsen mi yok..
Seni kabul edecek yüreğim çok,
Mühürler farklı olsa da
Vakit firar vaktidir.