Namlunun kurşundan boşandığı gün,
Karanfiller ağlar mı?
Kördüğüm olurken bu şehrin sokakları,
Her köşe başında beni mi beklerler?
Geceden kalma korkularımı gizlerken,
Yakası kalkık ceketimin, yakamoz düğmelerinde;
Sevdam kadar yalnız adımlarım,
Kaçmayı yediremez kendine...
Tangoların tacizkâr bakışlarında,
Kına kokan saçlara hasret çekerken;
Demiri eritir içimdeki ateş...
Cami avlusundan kalkan güvercinlerin kanadında,
Huzuru seyrederken, minarelerin aleminde;
Küstüğüm fotoğraflarda buğulanır gözlerim!
Destan yazan gürültülerde, kalabalık sarhoşuyken,
Hızlanan kalp atışlarımda tereddüt kıvılcımlanır...
Kalemim öksüzdür artık;
Yaşamadığım zamanlar gibi.........!
10.MAYIS.1998
Adana
Kayıt Tarihi : 27.8.2006 02:27:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!