Firar Şiiri - Derin Akkurt

Yine firardayım.
Tanımadığım bir insan
yaşayıp yaşamadığımı soruyor.
Kendince bir isim takmış bana,
beni çok iyi tanıdığını sanıyor...
Defalarca duyduğum
aynı soruyu tekrarlıyor:
Yaşıyor musun?
Yaşamak nasıl bir şeyse ona göre...
Halbuki bilmediği şeyler var:
Mesela; içeri sızan kazan karası karanlığımı,
koşar adımlarla benden uzaklaşan
ve bir türlü sakinleşmeyen çocuğu,
nereden bilebilir?

Nereden bilebilir
ormanların yeşiline karışmak istediğimi?
Düşen yapraklarına gömülmek istediğimi?
Göğün maviliğine kanatlanan gözlerimi?
Ve sevdiğimin derin hasretini
nereden bilebilir ki?

Bu gece yine firardayım.
İsyanların hangisini anlatayım?
Değişmesini istediğim çok şey var.
Kaderine başka yön çizmek istediklerim var.
Elime bir sihirli değnek verseler,
sevdiğimle birlikte olmak,
her güne onunla başlamak isterdim.
Kilit vururdum alışkanlıklara.
Her birimizi ayrı ayrı saran
dikenli telleri yok ederdim.
Öksüz bırakılan ne bir canlı
ne de yerine yenisi gelince değeri
kaybolan hiç bir nesne olmazdı.
Rafa kaldırılan hiç bir sevgili...
Dikenleri yüreklere batan ne kelam
ne de seven kalplere sıkılmış bir kurşun kalırdı.
Bunları anlayacak kadar
tanıyor musun beni?

Eline bir sihirli değnek verseler
değiştirmek istediğin şeyler var mı senin de?
Sorduğun soruya gelince:
Hayattayım ve firardayım!
Bunu bil yeter!
Başka soru sorma bana!
Sorma!