Firakınla yanan şu biçare susamışlara bi ...

Ey Nuru'l Envar,ey on sekiz bin alemin sultanı,
Sensin gönüllerin varı,sensin iki cihanın Hanı.

Ey muhabbetullahın menbağı olan şanı yüce Muhammed,
Ey Evliyaullah’ın çerağı yüce insan,sen bizlere şefaat et.

Hangi gönül var ki asırlardır sana meftun kalmasın,
Hep sana tutsak,sana yangın,sana divane olmasın?

Ey nurul envâr! Sen, Hak katından lütfedilensin bizlere,
Senin ile can geldi canımıza,neşe geldi bütün özlere.

Ya Resulallah; sana kurban olmayan bu canların ne kıymeti var,
Uğruna feda olmayan insanların,cihanda Hanların ne kıymeti var.

Sahabe-i Kiram Efendilerimiz seni o kadar çok seviyorlardı,
Efendimiz; senin olmadığın bir cenneti bile istemiyorlardı.

Senin için ümmetinden yemeden içmeden kesilenler vardı,
Kişi sevdiği ile beraberdir” müjdesini duyunca ağlıyorlardı.

Ebu Talib senin için şöyle demişti; “Öyle beyaz bir yüz ki ona nur denir,
O yüzün suyu hürmetine gökteki yağmur bulutlarından yağmur istenir.

Öyle bir kerem sahibi ki yetimler O’nun eline bakar,
Dullar ve yoksullar O’na güvenir,onun huzuruna çıkar.

Ey merhamet ve rahmet şahikası,alemlerin solmayan gülüsün Muhammed,
İnsanlığa örnek vasfın ile gönül harikası,sen gülün bülbülüsün Muhammed.

Tarih, sana delice râm olanların, ruh hallerini anlatırken Ahmet diyor,
İslam tarihi o büyük kumandan Halid bin Velid’ten şöyle bahsediyor;

Sarığında ALLAH resulünün mübarek saçından bir tel taşıyordu,
Bir gün başından sarık kayıp, düşman safına düşünce koşuyordu.

Arkadaşlarının ikazına rağmen, kendi canını tehlikeye atarak baktım demişti,
Bir fedakarlıkla “peygamberin hatırasına bir şey olacak diye korktum” demişti.

Onlar senin yolunun delileri idi,
Onlar Yüce Allah'ın velileri idi.

Biz de seni seviyoruz Ya Resulallah! Senin yolundan gidiyoruz,
Seni bize her şeyden sevimli kılan Rabbimize hamd ediyoruz.

Bize mübarek ve mukaddes oldu, sana ait olan her şey,
Senin nur cemalin ve sünnetin bize şirin kılındı canım hey!

Bizler canımızdan aziz bildik seni niçin?
Tâ ki, imanımızın kemal bulması için.

Ey şefkatmeâp Efendimiz! Ümmetine düşkünsün,onu mutlu kılan sensin,
Doğumundan ölümüne kadar,Ümmetinin selameti için sacid olan sensin.

Hasretiz cemaline, nurunla halleniriz ve başımızın tacıdır senden bize kalan,
Hasretinle bî pervadır gönüller,O eşsiz pâk-ı endâmın,bizi böyle derde salan.

Ya Resulallah! İnsanlık alemi senin gibisini görmedi,seninle açıldı şuurum,
Tefekkür ufkumuzun sonsuzluğunda varlığınla bizi aydınlatır senin nurun.

Ey insanlık aleminin hidayet kaynağı Efendimiz; bize ümmetim diye söyle nolur,
Böyle perişan ve şefaatine muhtaçken bu mücrimlere merhamet eyle ne olur.

Bizim gibi günahkar olan kullar muhtaçtır himmetine,
Ne kadar günahkar olsa da sen şefaat eyle ümmetine.

Anılınca adın ürperir kalpler, sevgi ve hasretle yaşarır cümle gözler.
Firakınla yanan şu biçare susamışlara bir nazar kıl,Yusuf seni özler.