Firağın Şiiri - İbrahim Halil Demir

Firağın bırakmadı bende şevk.
Kalmadı seven gönlümde zevk.
Sevda ellerine asker oldum ama,
Henüz edilmedim bölüğüme sevk.

Firağın aldı özümden özümü.
Aşkın yazmasıyla bağladılar gözümü.
Sevdanla haşir neşir oldum olalı,
Her daim tuttum verdiğim sözümü

Firağın aldı sevdalı başımdan aklımı.
Asırlık çınar idim kırdı en gür dalımı.
Halım ahvalım sorulmaz oldu,
Bulanık sular batırınca eskimiş salımı.

Firağın ezberletti en zor bilmeceleri.
Dost edindi gönül sensiz uzun geceleri.
Kemale ermemiş bir toydum henüz,
Tasavvur edemedim bu türlü neticeleri.

Firağın döndürdü gecelerimi ayaza.
Vuslat özlemim kaldı bir başka yaza.
Sevda savaşlarına katılan her ferdin,
En büyük içtiyak ve arzusudur gaza.

Firağın etti beni yavuz bir delikanlı.
Hasımlarınla oldum eli bıçaklı kanlı.
Dikince visal sancağını firak dağına,
Duyurdular namımı en tehlikeli zanlı.

Firağın tünetti baykuşları gül asmama.
Adın soyadın yazdılar gönül tasmama.
Vuslat meclisi kavuşsun yeter artık derken,
Söylettiler vasiyettimi sevdiğim imama.

Firağın giydirdi bana gömleği karalı aklı.
Cahil hasımlarınla oldum eli kanlı bıçaklı.
Sevdanın her türlüsünden korkuyordum ama,
Sonunda ben de sevdim ismi gönlümde saklı.
26/Şubat/2008