Binlerce yıl önce bozkırın çocuğuyduk,
Sizler kuzeye,bizler güneye koyulduk…
Benden daha sarıydı saçların ekin,ekin,
Çakır,çakır bakardı masmâvi gözlerin…
Aynı şiveyi konuştuk ilk önceleri,
Anamız koyardı,hep aynı isimleri…
Sonra lehçen değişti,en sonunda dilin,
Buram,buram Asya kokuyor kıyâfetin…
Ordularımızda seyyar hamamlar vardı,
Şimdi bende Türk,sende Fin hamamı adı…
Bak,şu Noel Baba’nın uçan arabası,
Ülkenden kalkıyor her yıl,din hâtırası…
Oysa Göktanrı’ya inanmıştık ikimiz de,
Sana kutsal olan geyik,bana da simge…
Türk gibi senin de mertlikte yok üstüne,
“Turku” kentini kurmuşsun,bir iç güdüyle…
Benim gibi cirit,millî,ata sporun,
Bir çadırdan ayrıldık biz,gerçeğe sorun…
Aynı ana,babadan olmaydık bizler,
Ne torunları gözler,ne de tarih söyler…
Artık zambak diyârından bak kardeşine,
Geçmişi doğru yaz,buzdan tepelerine…
04.02.1993
Haluk Şan DikmenKayıt Tarihi : 3.5.2006 12:46:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!