Finike'ye Şiiri - Eraltan Mersin

Kucak açmışsın tüm gelenlere
Görüp de kıymetini bilenlere
Yürekten sevip gönül verenlere
Değerin biçilip verilmiş Finike

Gidemez olmuş gelenler senden
Bağlanıp kalmış görenler yürekten
Büyülemişsin herkesi gönül evinden
Sevdan yüreklere sarılmış Finike

Toprağın taşın bereket dolu
Sana doğru uzanmış bolluğun kolu
Seninle bezenmiş güzellik yolu
Gönüller seninle gülermiş Finike

Sembolün senin portakalın olmuş
Ovanda dağında yığılmış kalmış
Her yere nam salıp,damganı vurmuş
Bu ikram sana sunulmuş Finike

Bir yanın Tocak bir yanın Gülmez
Görmeyenler seni kıymetin bilmez
Gidenlerin senden yüzleri gülmez
Tahtın gönüllerde kurulmuş Finike

Acısu’yu aşıp Tatlısu’da kalmışsın
Gülmezin ucunda şirin bir yer bulmuşsun
Tocağı unutmayıp tam karşına almışsın
Hamurun beraber karılmış Finike

Gülmez’i sarınca bulut,sis,duman
Ağınca üstüne vermezmiş aman
Çökünce karanlık, halin pek yaman
Yağmurun Gülmez’den gelirmiş Finike

Dağların buz, ayaz çukurun serin
İnmiyor aşağı vuruyor harın
Olsa da yücelerde boranın,karın
Akdağın başında kalırmış Finike

Sabah güneşin mahmurca süzülür
Gün boyunca üzerinde gezinir
Görmeyince sabaha dek üzülür
Sabahı hasretle bulurmuş Finike

Güneşin doğar nazlı nazlı salınır
Akşam olunca Alacayı dolanır
Gece üzerin karanlığa bulanır
Hasretin gündüze dürülmüş Finike

Başka bir tat verir sabahıyın hali
Bin defa yürünür sahiliyin yolu
Her yerin ayrı bir güzellikle dolu
Görenler gönülden vurulmuş Finike

Gülmezin gölgesi çökünce üstüne
Bilmem bu dağların sana kastı ne
Tırmanınca gölge Tocağın zirveye
Akşamın o zaman olurmuş Finike

Ay ışığı gezinir mehtaplı gecende
Seyreder her yeri dağların ucunda
Sıyırmış karanlığı parlıyor tacında
Meleklerle saflara durulmuş Finike

Saymakla bitmez senin hasletin
Bağrında bilmem kimleri besledin
Gelenleri alıp bir bir süsledin
Övgüler seninle dirilmiş Finike

Ne kadar övsem de az gelir sana
Kem gözlerden belki göz gelir sana
İkramın büyüktür haz gelir sana
Cümleler çaresiz kalırmış Finike