Filozofun Gitmelerindesin

akan öfkenin ritminde karalarıma lal olan arkaik gidişler
Bütünlerime ilmi bir kalış
Kalıyorsan kal diyemedim
Aynı şeyleri konuşan aynı aşkların aynasındayım
Seni görüyorum ben yokum
Hasrına yenilmiş kendi aşkının kurşun kalemine çizilen kurşunsuz bir aşkın şövalyesiyim
Ruhu delen mermilerin ezgisinde mutluluğumu bitiren işve bir ezgidir
ruhun ayazını sen sanıyorsam alazlarından gidemediğimdendir
derin kesikler vazgeçirmez.
parçalanırım paramparçalarıma pare pare o yare
Sen tepkisiz, hareketsiz,gözü yaşlı bekle
Çırpınır elbet umutlarımın yeni kaknusu
Yeniden küllerinden beni doğurur aşkına
ve sus..
ve küs
ve git
git diyorsam
kal demenin ilk yıldızıdır
bu gün gece
geç içindeki yangına..
benim küllerimden mutlu bir sevdan olucaksa
gayrı git…

Son kez diyorum
git
gitmek gitmenin gelmesidir
gitmek kalmanın kalıntısıdır
gitmek pişmanlığın aklanışıdır
gitmek gitmektir
ya bende gidemediklerin
ya bende kaldıkların
ya bende bitmeyenlerin

ve git
git diyorsam
kal demenin ilk yıldızıdır
bu gün gece
geç içindeki yangına..
benim küllerimden mutlu bir sevdan olucaksa
gayrı git