yıkılmaayan ve senin aştığın kale
gecenin bittigi noktada hayata bu denli yenik,
bu denli güçsüz bu denli savunmasız
korunaksızken yeni bir gitmekala sıgınamam..
özlenen bir kelebeğin güneşe kaçışı gibi
sığınsam bile sığamam bu derbederlikle
ben gunesimi yureğime gömdüm soluklanam molalarında uğradığım çınaraltım benim..
soluklanma..
güzelliğine ışıklanan bir anka kuşu gibi
kaf dağında sevginle dirilen kaknus gibi
kanatlarımı kıralı cok oldu,,kacıslarımın agırlıgı...
yüce daglarda kar olmak misali
senin everestinde mest olmak
ya da rest olmak
Kayıt Tarihi : 13.12.2007 21:56:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Hayrettin Taylan](https://www.antoloji.com/i/siir/2007/12/13/filozofla-ile-femilize-nin-zevk-soylesisi.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!