Halkı doyurmadan kendini Tanrı sanan hükümdar, aslında açların Tanrı'sız duasında lanettir.
Tahtta oturanın aklı yoksa, halk yerlerde sürünür; tahta değil akla oturmalıydı.
Halkın sırtından kürk giyen, aslında çıplaktır; çünkü çıplak gerçeği göremeyen yöneticidir.
Devletin hazinesini çalan, hırsız değildir; hırsız en azından geceyi seçer, bunlar gündüz çalar.
Halkın adalet istediği yerde kralın sustuğu an, tahtın ayakları kırılır.
Yöneticinin şatafatı arttıkça, halkın mezar taşları da çoğalır.
Devlet adamı dediğin, halkın gölgesinde serinlemeli; halkın güneşini karartmamalı.
Yöneticiler halkı kendine köle sanır; oysa köleleşen önce ihtiraslarıyla kendileridir.
Taç, halkın alnında ışıldar; kralın kafasında değil.
Halkı kandıran hükümdar, aslında kendi sonunu ilan eder; çünkü açların sabrı, ordudan büyüktür.
Filozof
Aşk Aşkın Şehri Ordu
Kayıt Tarihi : 20.9.2025 11:47:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!