Filor'a Şiiri - Zennun Akdağ

Sakın ha ölmeyesin
Daha yeni keşf etmişken yaşamı

Ölme olur mu zıpır seslim
Sana türkü söylemek yaraşır
Sesinin tonunda ki hüzün de ölür sen ölürsen

Sakın ha ölmeyesin
Minicik kız çocukluğu boyunca eteğini özlersin
Sonra bak iyi güzel çirkin hepsi bir arada
Gittiğin yerde böyle mükemmel fotoğrafı bulabilecek misin?

Dokun, haz al bağlamanın telinden
Umutlar doğurmuşsun yakışır mı sana ölüm?
Sakın ha ölme olmaz mı?

Nideceğin var mı otur, ağla, gül, ses çıksın öptüğün yerden
Kıvamında sohbetlik bir çay demle
Hayat demli bir çayı yudumlamak gibidir
Bir ilkbahar sabahı ince belli bardaktan
Öyleyse bize yaşamak yakışır

Gider alırsın çocukluğunu eski mahallenden
Bir bez bebek daha yaparsın bu kez umuttan
Biter mi hiç serçe yüreklim, azalırız yoksa bitmezse umut yaşamadan

Sakın ha ölme sil baştan bu hüznü yaşamadan,
Birkaç el tutmadan,
Girmeden birkaç yüreğe
Bir daha, bir daha sevmeden sakın ha ölme