Film Gibiydi Denebilir Ama Denenemez

Kaçacağım bir gün buralardan tüm yarınları geçmişte bırakarak. Ceplerimde güvercinlerin kanatlarına bir sorumluluk gibi yüklenen o özgürlük ve biraz buruk, biraz çikolata kokan çocuk kahkahaları. Biraz kendini bozmuş para. Bir ayrılık konulu film bileti. Tek gösterimlik.

Bir filmin cinayet sahnesinde gerçekçi olsun diye öldürülmüş olabilirim mesela. O da bir şey. Yada bir şiirin bir mısrasında geçen o beceriksiz şair. Oda karanlık. Tüm ışıklar küs. Tüm mumlar, oyun oynayan çocuklarının avuçlarının içinde. Bir annenin doğum sancısı gibi kalbime çöken bu ağrının sebebi, seni bir türlü doğuramamış olmam olabilir yüreğimde. Düşlerim düşük bir cümle gibi ve cenin cennete gider seni unuturken.

Kedine has bir tadı vardır göz yaşımın. Böyle bir dağ yamacının o en güneş gören yerinde taze kekik gibi. Kokulu. Kendine has bir yanı vardır göz yaşımın lakin bunda en az benim kadar senin de hissen var. Hissin olmasa da. Canımı yakman sorun değildi de aç kaldık yanınca yiyeceğimiz haltların altı. Öyleyse arayalım kaldırsınlar bu cenazeyi. Belki biri dua eder ardımdan. Sen nasıl olsa ateşe tapıyorsun bu aralar.

Bir veda anı gibi ayrılık kokuyor üstüm. Başka giyeceğim yok. Hepsi ıslak, hepsi sırılsıklam aşk. Başka diyeceğim yok. Bir veda busesi gibi renksiz üstüm. Altımda yalnızca ezilen benliğim var. Dikkat et. Kırılacak eş ya da eşit değildir mutluluk. Sen yine de dikkat et bu son sorunu yanıtlarken. Doğru şıkkı geride bıraktık.

Değersiz anların değerini daha değersiz anlarda anladığımız da, dank etti kafamıza kafasız olduğumuz. Sonra sen bam. Sonra ben agghhhk. Sonra biraz kan. Sonra biraz göz yaşı. İçli bir yazı. Tutuksuz yadırganmak üzere serbest bırakılan tüm duygular. El sallamalar. Pek sallamamalar. Sonra sen elveda. Sonra ben agghhk. Sonra biraz kalp krizi. Sonra biraz dil altı hapı. Sonra ambulans çığlıkları.

Sonu hep aynı. Gözü yaşlı bir gözyaşı.