Filiz Ve Aşk Şiiri - Orhan Korkmaz

Toprak titrer, uyanır derinlerden,
Bir filiz doğar sessiz gecelerden.
Yağmur öper ilk kez narin bedenini,
Güneş sarar sıcacık ellerini.

Rüzgâr fısıldar ona sevdanın adını,
Dallarında yeşerir aşkın tadı.
İnce ince uzanır gökyüzüne,
Sevdanın rengini işler her hücre.

Bir başka filiz yanına düşerken,
Kökleri birbirine karışır usulca.
Birlikte büyür, birlikte serpilirler,
Bir aşk hikâyesi gibi, zamana direnirler.

Ve yıllar geçse de mevsimler döner,
Birbirine yaslanır iki güzel beden.
Aşk bazen fırtına, bazen serin bir meltem,
Ama hep yeşil, hep taze, hep içten.