Öyle bir ten düşünün; kokusu hiç bir çiçekte yok...
Öyle bir sıcaklık düşünün; ısısı güneşte yok...
Öyle bir liman düşünün; orda fırtınalar,korkular yok...
Öyle bir ağaç düşünün; dalı budağı yok....
Kökleri sende gizli; ondan başka dayanacak, güvenecek bir şey yok...
Öyle bir iş düşünün ki; gecesi gündüzü
Gönlüm sevmekten yorgun
Hani ne kadar seversen o kadar gençsin
Sevdiğin müddetçe varsın demişti şair
Ya baktığım aynalar yalancı
Ya ben sevmesini bilemedim
Yaşadıklarımın hepsi vurgun
Seni sevdim
Toprağın suyu
Rüzrarın bulutu sevdiği gibi
Bülbülün gülü
Arını çiçeği sevdiği gibi sevdim
Beni sev
Ne oldu da biz böyle çabucak büyüyüp
içi acı dolu insanlar olduk
Mutluluğu nerde kaybedip
Yalnızlıkla nasıl tanıştık
Neden hatalarımızda büyüyüp
Pişmanlıklarımızda eridik
Bulutların yağmuru,
Rüzgarın sesi bitti.
Bitmez dediğim yol,
Geçmez dediğim yıllar bitti.
Tek bitmeyen yüreğimde ki sevgiydi,
Onun da sahibi gitti.
Gün geceyi beklemedi
Kendi içinde yandı
Ne güneş ne bulut
Hiç bir şey anlatmadı
Sessizce oldu herşey
Kimse tanık olmadı
Giderim buralardan
Yıldızları sahile çeker
Mehtabı kayığıma atıp
Giderim buralardan
Rüzgârları sana bırakıyorum
Saçlarını okşasın diye
Nedenini çözemezsin suskunluğumun
Acılarımın sevdalarımın boyutunu
Bilemezsin
Ne düşündüğümü neye ağlayıp,
Neye güldüğümü
Sevdiklerimden kaçını toprağa
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!