EMİ- 22- EKİM- 1996
Unuttuğunuz bir şey var
Ben insanım
Sevmesini bilen
Sevdiği kadar sevilen
Sevildikçe seven
Unuttuğunuz bir şey var
Ben insanım
Gülmesini bilen
Güldüğü kadar güldüren
Güldürdükçe gülen
Unuttuğunuz bir şey var
Ben insanım
Nefes almayı bilen
Nefes aldığı kadar yaşayan
Yaşadıkça nefes alan
Unuttuğunuz bir şey var
Ben insanım
Sanatı seven
Sanatla nefes alan
Ve yaşadığını anlayan
Beni unutmayın emi
Vazgeçtim bütün yeminlerimden
Güzel günleri unuttum ben
Bizimle birlikte gelen
Mutluluk yok artık
Vazgeçtim gelecekten
İlgiden sevgiden her şeyden
Sende açtım gözlerimi dünyaya
İlk sende öğrendim A, B, C yi
Ve ilk aşkı
Hayatımın tüm ilklerini sende yaşadım Bursa
Ama öyle bir gün var ki
Öyle bir gün var ki hayatımda
Her şey böyle güzel
Ne olur bırak yarını düşünmeyi
Her şey anında yaşanınca güzel
Yarınlar korkutuyor beni
Sana yaklaşınca
Kocam kadınların korkularından konuşurken kaba, kaba
Kulak kabarttım karşı komşuya
Komşumun kardeşinin karısı küsmüştü kocasına
Kavgaya koyulmuşlar kendilerini kaybetme kaygısıyla
Kapatılan kapılar kilitlense de kaç kere
Kızılca kıyamet kopuyor kalplerinde
Bir sabun kalıbı gibi hayat
Ayağımın altından kaydı gitti
Çocukluğum gençliğim ve şimdi
Hepsi bir rüya gibi yaşandı bitti
Bulutların arkasında kalan
Gelecek ise sanki bir hayal
Denizden esen meltem
Sözlerin kulaklarımda
Uzanıp tutmak istiyorum
Sen yoksun yanımda
Çok uzaktasın ama
Gözlerin uzaklara dalmış
Aklında bir hatıra kalmış
Düşünür gibisin
Özlemiş gibisin
Üzülür gibisin
Unutmuş bilirsin
Yalnızlık istedim
Ama senden bu kadar uzaklaşmadan
Özgürlük istedim
Ama bu kadarına alışık değilim
Kendime zaman ayırmak istedim
Ama şimdi zaten yapacak başka bir şey yok
Göz yaşlarım yakıyor yanaklarımı
Bunlar senden geri kalan hatıramı
Benimde zehir ettin bütün dünyamı
Keder içinde yaktım son sigaramı
Düşündüm seninle yaşadıklarımı
Bir martı olsam gökyüzünde
Uçsam denizlerin üstünde
Rüzgarı duysam tüylerimde
İki damla yaş var gözümde
Bana dar geliyor bu dünya
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!