Baktığında başaklar açardı dostumun gözlerinde,
Bazen ise hüznün gri bulutları göz kırpardı gözlerinde,
Benim dostum hep mavi bakmalı,
Baktığında masmavi, engin okyanuslar akmalı,
Kâküllerinde kır kokuları esmeli,
Dostum gerektiğinde çoban olmalı,
Yitik coğrafyaların ülke bilmez çocuklarıydı onlar,
Suskundu bayramları, şekersizdi torbaları
Derindi yaraları; kanar dururdu çoğu anlar
Yolları kayıp yol arayan çocuklardı onlar,
Elma şekerlerinin, kâğıt helvalarının tatlarından yoksun çocuklardı onlar,
Yaşıtlarının ellerinde gördüklerinde merakla dolarlardı o anlar,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!