Kayısı çiçeğinde günlerdi
Acısı mutluluğu paylaşılan
İnsan işte böyle vakitlerde
Tarifsiz severdi
Hayatı
O durmaksızın sonsuzluğa ağan.
Yaralı bir güvercinin
Ölümü beklerkenki sessizliği
Gibi isyanla kıvranırken yüreğim
Sessizliği dar ağacına gerdiler
Kaçıncı tanıklıktı bu
elimde tuttuğum o rüzgar
çatışan iki bulut gölgesi yüzüm
anılar
binlerce kuş çığlığı
her yerde.
Derin bir nefes alıyorum
Masmavi bulutlarına bakıp gökyüzünün
Sonsuzluğunda yitmek istiyorum bir an
-Her şeyin ne kadar büyük bir hızla
dönüştüğünü karşıtına-
Düşünüyorum şaşırmadan
Ben kendi yüzümle ölmeliyim
Onurum bir dolunay olmalı
Karanlıkta
Işıyan ve aydınlatan
Her birimiz bir dolunay olmalıydık
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!